Blog van Alita van Keulen, lactatiekundige bij Icare Jeugdgezondheidszorg
Borstvoeding is aan de ene kant iets heel gewoons en aan de andere kant heeft het zo met emotie te maken. Daarom valt er ook zoveel over te vertellen.
Veel geleerd in 30 jaar werken met zuigelingen en kinderen bij Icare JGZ
Ik was nog jong toen ik bijna 30 jaar geleden als verpleegkundige in de jeugdgezondheidszorg te maken kreeg met zuigelingen, voeding en alles wat erbij hoort; dus ook vragen over borstvoeding. Mijn moeder had haar kinderen zelf gevoed en mijn zus ook, maar dat was toen alles wat ik over borstvoeding wist. Tijdens mijn opleiding had ik weinig tot niets over borstvoeding geleerd en ik dacht toen dat kunstvoeding even goed was dan moedermelk. Tja..inmiddels weet ik dat daar wel een groot verschil in zit! In de jaren tachtig mochten we op het consultatiebureau voedingsmonsters van de kunstvoedingindustrie nog gewoon vrijuit uitdelen en ik vrees achteraf gezien dat ik daardoor destijds onbedoeld heel wat borstvoedingsmomenten om zeep heb geholpen. Dat doen we gelukkig op het consultatiebureau allang niet meer. Ouders krijgen op het consultatiebureau wel informatie over kunstvoeding maar we promoten kunstvoeding niet.
Gemotiveerd om lactatiekundige te worden door de praktijk en eigen ervaring
Het onderwerp borstvoeding liet mij vanaf het begin af aan niet los omdat ik ouders graag goede adviezen wilde geven en de kennis daarvoor miste. Mede daardoor, en omdat ik inmiddels zelf moeder was geworden, ben ik de opleiding tot lactatiekundige I.B.C.L.C. aan de hogeschool Utrecht gaan doen. Eigenlijk raar woord ‘lactatiekundige’, over gewaaid uit Amerika. Ik noem mezelf liever een specialist op gebied van borstvoeding.
Persoonlijke ervaring met borstvoeden
Ik ben moeder van 3 kinderen. De borstvoeding liep bij mij niet vanzelf, net als bij veel ouders die ik spreek. Mijn oudste werd geboren na een spoedkeizersnede vanwege stuitligging. Pas toen ik bijkwam vanuit de narcose zag ik mijn kind voor het eerst. Ik wilde hem graag koesteren en zelf voeden, maar dat laatste bleek in die tijd niet vanzelfsprekend. Dankzij mijn man en een verpleegkundige uit het ziekenhuis die me super heeft begeleid, is dit wel gelukt. Toen merkte ik al hoe belangrijk het is dat iemand je steunt en in je gelooft!
Borstvoeden van een kindje met het syndroom van Down
Met vallen en opstaan werd ik wijzer. ‘De bevalling had ik dan niet zelf gedaan maar dit kan ik wel!’ zei ik tegen mezelf. Ik heb mijn zoon 9 maanden lang gevoed totdat mij werd verteld dat het nu toch wel eens tijd werd voor opvolgmelk!! En kwetsbaar als je bent doe je dat dan, terwijl ik nu weet dat dit zo niet zou moeten. Mijn tweede zoon werd geboren met het syndroom van Down. Dat was in eerste instantie een schok! Maar en juist daardoor, wilde ik heel graag borstvoeding geven en ben gewoon in het diepe gesprongen want ook dat bleek in die tijd niet vanzelfsprekend. Het borstvoeden lukte door de support van mijn man en dat van een geweldig kraamverzorgende die er ook in geloofde dat het mij zou lukken!! Mijn zoon heb ik meer dan een jaar borstvoeding gegeven. Het is zo belangrijk geweest voor de hechting. Als we het dan toch over borstvoeding en emoties hebben! Mijn derde kind was een dochter. Bij haar liet ik me niets meer wijsmaken en volgde ik mijn gevoel en intuïtie. Ik heb haar meerdere jaren borstvoeding gegeven.
Gevoel van op en top moeder en vrouw
Met mijn blogs wil ik vertellen dat borstvoeding geven, meer is dan alleen het geven van voeding. Ook zoveel meer! Borstvoeding heeft mij zelf in ieder geval veel opgebracht, ik voelde me op en top moeder en vrouw hierdoor. Hoewel het zelf voeden door mij niet altijd makkelijk ging, gun ik iedereen dit gevoel. Ik weet dat je eigen ervaringen niet voor anderen gelden maar mijn motivatie om andere ouders te ondersteunen in soms onzekere periodes is hierdoor wel groter geworden.
